Możliwość pomocy drugiemu człowiekowi jest największym darem jaki możemy przyjąć i podarować innym. Kiedy widzimy radość na twarzach ciężko chorych dzieci, które na co dzień nie mają zbyt wiele powodów do uśmiechu, wiemy, że to co robimy ma głęboki sens. Naprawdę warto zatrzymać się na chwilę w codziennym zabieganiu, w natłoku spraw, aby dostrzec, że wokół nas są ci słabsi i potrzebujący naszej pomocy.

Wystarczy przecież otworzyć nasze serca, aby usłyszeć ciche wołanie o pomoc i nie przejść obok obojętnie. Pragnienie pomocy innym jest naszą najprawdziwszą wewnętrzną potrzebą. My nie chcemy stać obok i trwać w przekonaniu, że nic nie da się zrobić.

Tak przecież nie jest, my możemy czynić naprawdę wielkie rzeczy, trzeba tylko w to uwierzyć i nigdy nie tracić nadziei.